Begoña Lasagabaster Olazabal 
  Eusko Alkartasunaren iritziz, lehenengoz zera azaldu behar dugu, gure ustez
  Europako Batasuna kontinente honen hasieratik sortu den egitasmo onena izanik,
  bere egituraketan batasun honek akats ugari dituela. Gaur egun, Europako Batasu-
  na eta Europako Elkarteak guztiz ezezagunak dira oraindik hiritarrentzat, bai
  bere urruntasunagatik eta baita bere oinarrizko testu eta erakundeen sareak
  sortzen duten nahasketak direla ere.
Bestalde, batasun honek, sarritan arrazoiz salatu
  izan den bezala, demokrazia gabezia du. Estatuen Europa honetan, Europako Parlamentuak
  bigarren mailako funtzioa du oraindik, nahiz eta itun ezberdin bakoitzean bere
  eskuduntza eta funtzioak zabaldu diren. Parlamentuak ez du lege ekimenik, estatu
  kideentzat behar-beharrezkoak diren gaietan kontsultarako erabiltzen da soilik,
  eta koerabakitzaile ahalmena duen gaietan, berriz, beste erakunde batekin batera
  hartu behar izaten ditu erabakiak, Kontseiluarekin, hain zuzen ere.
Eusko Alkartasunaren iritziz, edozein demokraziatan,
  izen horren merezidun bada, behintzat, Parlamentua hiritarren borondatearen
  adierazpen nagusia da, eta, beraz, ezin gara ados egon Europako Parlamentuaren
  bigarren mailako funtzio horrekin.
Kontseilua, bestalde, berezi izan daitezkeen
  hainbat gaitan, jo dezagun gizarte edo zergekin zerikusia dituztenak, aho batez
  erabakitzeko beharra izaten jarraitzen du, eta horrek Batasunaren funtzionamendu
  onari oztopo egiten dio. Europako itunen erreforma berak ere aho bateko adostasuna
  behar du.
Baina Europako eraikuntza aurrera ez badoa, gobernu
  askoren jakobinismo sutsuarengatik besterik ez da. Eraikuntza horretan aurrera
  joatea ezinbestekoa dela garbi izan arren, eta «europartasuna» estatu
  gehienetan ongi ikusia dagoela jakinik, negoziatzeko orduan, berriz, bere subiranotasunaren
  kuota besteei emateko orduan, ez dira oso alde azaltzen.
Egoera horretan, bitxia iruditzen zaigu estatu
  diren herrialdeek estatu gabeko abertzaleak geurekoiak izatea leporatzen digutela,
  edota unibertsalak ez garela, are gehiago gaur egungo Europako Batasuna Estatuen
  Batasuna besterik ez denean, eta bertan Euskal Herria bezalako nazioak edota
  hainbat erregio ahots eta botorik gabe daudenean. Egoera hau, gainera, are zentzugabeago
  eta bidegabekoago bihurtuko da hurrengo zabalketarekin.
Malta, 350 mila biztanle izanik, independentzia
  gozatzeko aukera historikoa izan duen estatu bat dugu. Europako Estatu kide
  izatera iritsiko da, hasiera-hasieratik. Europako Kontseiluan eta Kontseiluan
  ahotsa eta botoa izango du, gutxienez 5 eurodiputatu, eta Europako Batzordean,
  berriz, ordezkari bat (aldakorra bada ere). Euskal Herriak, aldiz, 3 milioi
  biztanlerekin eta bi estatutan banatua izanik, ez du Kontseilutan ahotsik ezta
  komisariorik ere, eta Espainiako Estatuari ezarritako diputatuen kopuru gutxitzearen
  ondorioz, hau da, 64tik 50era, 4 edo 5 eurodiputatu besterik ez ditu izango. 
Egoera honetan, eraikuntzaren erreforma bat emateko
  ordua iritsi dela ikusi dugu, besteak beste demokrazia gabezia jorratuko duena,
  itunen sinplifikazioa, nazioen legebiltzarren rola estatuak izan edo ez,
  Europako eraikuntzan eta izakera binkulantea izango duen Oinarrizko Eskubideen
  Ituna jaso dezala. Dagoeneko, datozen urteetarako eta Nizako Gobernu Arteko
  Konferentzia (GAK) kritikagarria ikusirik hauetariko gai batzuk proposatzen
  hasiak dira. Honela, Nizako Itunaren 23. deklarazioan, datozen lau urteetan
  hau da, 2004ko GAK arte, egin beharreko lana aipatu zuten.
Gai hauei buruz hitz egiteko asko izango dugu:
  nola izan daitezkeen eta izan beharko duten aztertu eta onar- tu; lehen mailako
  protagonista gisa, es-taturik gabeko nazioak legegileen parte-hartzea dagokien
  mailan izatea eta ez betearazleen lanen menpekoa, eta nola nahi dugun logikoki
  hasiera-hasieratik zabaltze prozesuan hautagaiak izango diren herriak sartzea. 
Helburu horietako asko Laekenen ospatuko den
  Kontseiluan erabaki beharko dira. Haien artean azpimarratu beharrekoak ditugu
  Europako etorkizunari buruzko erreforma egiteko prozeduraren erabakiak, gaien
  eguneko zerrenda, eta gobernuak ez diren beste hainbat protagonistaren lana
  jasoko dituen sortu beharreko Konbentzioa, eta baita gizarte zibilak hausnarketa
  hauetan parte hartzeko beharrezkoa duen Foro Zibila ere.
Baina oraindik ere Europako Batasunean oinarrizko
  erabakiren bat zintzilik dago. Besteak beste, gogora dezagun Euskadi bezalako
  nazioak Konbentzioko lanetan aritzeaz gain onartuta dauzkan bere eskuduntzak
  defendatzeko Europako Batasuneko Ministro Kontseilutan parte hartzeko aukera
  ere, beste delegazioen maila berdinean, arrantzarekin, nekazaritzarekin zerikusia
  duten interesetan edo baita Kontzertu eta Nafarroako Hitzarmen ekonomikoa defendatzerakoan
  ere.
Baina eztabaida honek eta epe gutxira datozen
  lanak ez dizkigute ahatzarazten zein den Eusko Alkartasunaren jarrera Europako
  Batasunaren etorkizunari buruz, eta lau puntuotan laburbildu daitezkeenak:
1. Autodeterminazioaren eskubi- dearen onarpena.
  Europako Parlamentuak Txetxenia eta Sahararekiko onartu zuen eskubide hau Europako
  Batasuneko zuzenbideak idatziz jaso beharko luke.
2. Europako Batasunean estatuen zeregina murriztu
  beharko litzateke. Europako Batasunak behar duen demokratizazioak aho batezko
  erabakiak ez hartzeaz gain, Europako erakundeen sare horretan gogoz parte hartu
  nahi duten estaturik gabeko herrialdeen aukerari bide ematea esan nahi du. Azken
  finean, bakoitzaren interesei eragiten dien Europako Batasunean guztiek erabakiak
  hartzeko prozeduran bere ordezkaritza izan dezaten.
3. Kontseiluak Senatu antzeko bigarren ganbera
  bihurtu beharko luke, bertan estatuak edo behar adinako eskuduntzan estatu azpiko
  erakundeak botere legegilea osatu beharko lukete Europako Parlamentuarekin batera. 
4. Europako Kontseiluak benetako betearazle bihurtu
  beharko luke, Europako ardatz nagusiak ezarriko lituzkeenak, hain zuzen ere. 
Eusko Alkartasunaren ustez, azken finean, Europako
  Batasunaren erakundeen geldialdiaren benetako errudun diren estatuek beren protagonismoa
  galduko duten Europako eraikuntza batera jo behar dugu. Hots, Herrien Europa
  eraikitzearen aldeko apustu irmoa egitea, alegia.
Fuente:  Eusko Alkartasuna
					
						
                                         	
                                         	
					


